(c) gettyimages
Sociale huurder mag geen eigendom bezitten
Om een sociale woning te kunnen huren, mag geen enkel lid van het kandidaat-huurdersgezin eigenaar zijn van een onroerend goed. Noch in het binnenland, noch in het buitenland. Dat staat zwart op wit in de Brusselse wetgeving. Om dat te handhaven, zijn controlemechanismen onontbeerlijk, weet Vanden Borre. “Zonder controles is de kans bijzonder klein, om niet te zeggen nihil, dat een kandidaat-sociale huurder die de wet overtreedt, ook daadwerkelijk ontdekt wordt. Net daarom kunnen sociale huisvestingsmaatschappijen beroep doen op externe onderzoeksbureaus. Die bureaus voeren dergelijke controles het meest effectief en kostenefficiënt door.”
Brussel leeft eigen wetten niet na
Mathias Vanden Borre vindt het hoog tijd dat de Brusselse Regering haar eigen wetten naleeft en sociale woningen toekent aan zij die daar écht recht op hebben. “Zeker met de grote wachtlijsten in het achterhoofd. Daarom zou de regering er goed aan doen om ervoor te zorgen dat elke sociale huisvestingsmaatschappij beroep kan doen op een onderzoeksbureau. Die bureaus kunnen dan zowel binnen als buiten Europa controleren of een kandidaat-sociale huurder een woning in eigendom heeft.”
Controle is een plicht
Het gebruik van externe onderzoeksbureaus is juridisch waterdicht. Onder impuls van N-VA-schepen Fons Duchateau werkt de stad Antwerpen al op die manier. Antwerpen werd al voor de derde keer in het gelijk gesteld in een rechtszaak omtrent sociale fraude. “De rechter oordeelde dat een sociale huisvestingsmaatschappij mag nagaan of een sociale huurder reeds over eigendommen beschikt. Meer nog, de rechtbank oordeelde dat het de plicht is van een sociale huisvestingsmaatschappij om onderzoek te doen naar eigendommen in het buitenland omdat de woningen moeten worden voorbehouden aan daadwerkelijk behoeftige gezinnen en alleenstaanden. Die duidelijke uitspraak laat geen enkele twijfel meer bestaan: de regering moet de huisvestingsmaatschappijen in staat stellen om dit onderzoek uit te voeren.”
Tekort aan sociale woningen
Het tekort aan sociale woningen in Brussel is nijpend: er zijn ongeveer 48.000 kandidaat-huurders terwijl er slechts 3.500 sociale woningen zijn. Met ellenlange wachtlijsten voor een sociale woning is een doortastende aanpak van woningfraude absoluut noodzakelijk zodat de schaarse sociale woningen terechtkomen bij de burgers die er ook nood aan hebben. “Het is dan ook stuitend dat deze regering categoriek weigert om haar verplichtingen na te komen om deze asociale fraude een halt toe te roepen”, besluit Vanden Borre.
