Thomas Moens
In Brussel valt er niet aan te ontsnappen: elke week wordt er wel één of ander gebouw gekraakt. Geen pand is veilig, of het nu gaat om private woningen of publieke kantoorgebouwen, de kraker vindt zijn weg naar binnen. Dat dit niet zonder risico’s is, kan afgeleid worden uit de talrijke krantenartikels over branden en gezondheidsproblemen in kraakpanden. Voor Brussels N-VA -parlementslid Mathias Vanden Borre is de maat vol. “Het kraken van gebouwen houdt grote veiligheids- en gezondheidsrisico’s in en leidt tot aanzienlijke overlast. Hier moet paal en perk aan worden gesteld."
"Het probleem is dat vele Brusselse gemeenten weigerachtig zijn om rechterlijke uitzettingsbevelen te laten uitvoeren door hun politiediensten. Ook vanuit het Gewest is er sprake van een gedoogbeleid, met een regering die niet durft op te treden tegen krakers. Daardoor voelen deze extreemlinkse activisten zich ongenaakbaar en gaan ze steeds driester te werk. Daarom lanceer ik binnenkort een anti-kraakplan om de regering tot handelen aan te zetten.”
Recent onderzoek van Samusocial naar personen in kraakpanden heeft uitgewezen dat het voormalige kraakpand in de Paleizenstraat slechts het topje van de ijsberg is. In enkele maanden is Samusocial tussengekomen in maar liefst 13 grote kraakpanden waarin tussen de 1.500 en 2.000 personen in precaire omstandigheden wonen. De vele andere en kleinere kraakpanden worden dus nog buiten beschouwing gelaten. Deze cijfers worden ook bevestigd door de talrijke krantenartikels over woningbranden ten gevolge van krakers. “Dit is een ‘recipe for disaster’. Het is hoog tijd dat de regering haar kar keert en het massale kraken in de hoofdstad doortastend aanpakt. Ik kijk dan vooral naar de bevoegdheden van minister-president Vervoort op het vlak van stedenbouw, veiligheid en volksgezondheid.” stelt Vanden Borre.
“Het gedogen van krakers en – meer nog – het niet-uitvoeren van rechterlijke uitzettingsbevelen is asociaal. Niet enkel voor de eigenaar van het betrokken pand die vaak met grote schade achterblijven, maar ook voor de krakers zelf, die daar vaak in mensonwaardige omstandigheden verblijven. Kraken kan en mag nooit een alternatief zijn voor de georganiseerde opvang van daklozen en migranten – maar dat is het duidelijk wel voor deze regering. De staatssecretaris voor huisvesting Nawal Ben Hamou antwoordde recent nog op mijn vraag dat de regering totaal geen zicht heeft op het aantal kraakpanden in Brussel en er geen beleid rond wordt gevoerd. Wat een ideologische blindheid in Brussel, waar de problemen schering en inslag zijn."
